Postępski (Postemski) Anioł h. Odrowąż (1699–1767), karmelita, teolog, prowincjał. Pochodził z rodziny osiadłej w województwie ruskim. Do zakonu wstąpił ok. r. 1726 we Lwowie. Filozofię i teologię ukończył w Studium Generalnym zakonu w Rzymie, gdzie otrzymał również święcenia kapłańskie. Do Polski wrócił jako magister teologii; został regensem Studium Generalnego we Lwowie, wykładał tam filozofię i teologię. Z tego okresu pochodzi rękopis traktatu Theologia scholastica ex libris sententiarum V. P. Magistri Joannis de Baccone, Resoluti Doctoris, deprompta (Arch. Klaszt. Karmelitów w Kr.). Dn. 30 X 1737 został mianowany wikariuszem klasztoru lwowskiego, a 19 VI 1739 na kapitule prowincjalnej w Kisielinie (woj. wołyńskie) wybrano go na prowincjała prowincji ruskiej. Z jego inicjatywy archiwum prowincji umieszczono w klasztorze lwowskim. W r. 1743, 19 X, definitorium prowincjalne wybrało go na przeora w Bołszowcach (woj. ruskie); w r. 1745 zrezygnował z tego urzędu. W czerwcu 1748 kapituła prowincjalna we Lwowie ponownie obrała go prowincjałem. Jako prowincjał brał udział w kapitule generalnej w Bolonii w maju 1750. Tam też został mianowany przez generała asystentem i sekretarzem generalnym dla spraw polskich (dotychczas sprawy polskie reprezentował asystent niemiecki). Z racji piastowanego urzędu brał udział w kapitule generalnej w Cesenie (Włochy) w maju 1756. Po kapitule wrócił do Polski. Jako były asystent i sekretarz generalny brał udział w kolejnych kapitułach prowincjalnych: w l. 1758, 1761 i 1765. Kapituły w l. 1758 i 1761 wybrały go na jednego z sędziów dla niepoprawnych zakonników, w r. 1761 nadto na jednego z egzaminatorów. Podczas pobytu w Rzymie P. opracował słownik herezji pt. Summa haereticarum cavillationum a primo usque ad decimum octavum saeculum Aere Christianae argumentis scholastico-dogmaticis solvendarum (Venetiis 1768). W osiemnastu rozdziałach, z których każdy poświęcony jest jednemu wiekowi, P. przedstawia herezje wg następującego schematu: 1. nauka danej herezji, 2. nauka katolicka na ten sam temat w świetle Pisma Świętego i Ojców Kościoła, 3. wyjaśnienie istoty błędu. W ostatnim, najobszerniejszym rozdziale znajduje się jedyny w polskiej literaturze teologicznej szczegółowy rozbiór 101 tez Paschasiusa Quesnela, potępionych przez Klemensa XI w r. 1713 bullą „Unigenitus Dei Filius”. P. zmarł 24 lub 25 V 1767 we Lwowie i tam został pochowany.
Podob. w: Postępski A., Summa…, s. II (rytował I. Alessandrini); – Estreicher (błędna data ur.); Niesiecki; – Bandtkie J. S., Historia drukarń w Królestwie Polskim i Wielkim Księstwie Litewskim, Kr. 1826 III 225–6; Filek O., Nauka i nauczanie w zakonach karmelitańskich, w: Dzieje teologii katol., II; Giżycki J. M., Z przeszłości karmelitów na Litwie i Rusi, Kr. 1918; Kraszewski J. I., Wilno od początków jego do roku 1750, Wil. 1814 II 410; Natoński B., Humanizm jezuicki i teologia pozytywno-kontrowersyjna w XVII i XVIII wieku, w: Dzieje teologii katol., II; – Acta Capitulorum Generalium Ordinis Fratrum B. V. Mariae de Monte Carmelo, Romae 1934 II; – Arch. Klaszt. Karmelitów w Kr.: Acta conv. maioris Leopoliensis… Una cum actis Prov. Russiae S. Joseph [Chodyniecki I.], Liber memorabilium iuxta novissimam Consistorii Metropolitani Leopol. dispositionem pro conv. Bołszoviensi, s. 40, 42, 44, tenże, Liber memorabilium sive tractatus historico-chronologicus de origine, erectione, statu aliisque revolutionibus ecclesiae et conv. Leopolien., s. 88–90, Rubczyński M., Liber vitae fratrum et sororum Prov. Russiae et MDL, s. 146–147; B. Karmelitów w Kr.: Tomaszewski B. A., Dzieje klasztoru OO. Karmelitów na Piasku w Krakowie, Kr. 1954 (mszp.).
Czesław Gil